Star Wars Hikayesi #2

“Güç’ü içinde hissetmelisin” diyordu karanlığın içindeki bir ses. “Sakın korkma, mutlaka ustalaşacaksın çünkü güçlüsün ve azimlisin” Karanlık birden aydınlandı ve ustasını gördü. Evet, oradaydı. Kanlı canlı… Sanki hiç öldürülmemiş gibiydi. “Padawan” Sesi bilgece çıkmıştı. “Öğrettiklerimi sakın unutma.” O anda uyandı. Işın kılıcıyla göz göze geldi. Genç kadın bu rüyayı neredeyse her gün görmeye başlamıştı. Dağınık olan saçlarını kalın bir tokayla düzene soktu. “Bunların bir anlamı olmalı” İçinden tekrarlayıp duruyordu. “Bunların kesinlikle bir anlamı olmalı.” Eli ışın kılıcına uzandı ve düğmesine bastı. Yeşil ışın hüzmesi kuvvetli bir parıltıyla etrafı aydınlattı. O anda düğmeye tekrar bastı çünkü korkmuştu. “Ya biri gördüyse, o zaman ne olacaktı ?” Gerilmesi için hiçbir sebep yoktu çünkü kimsenin bulamayacağı ıssız bir evi mesken etmişti. Buraya ilk geldiğinde bu evi fark etmiş, bilgi toplamıştı. Öğrendiğine göre haydutlar ve eski savaş droidleri evi karargâh niyetine kullanıyor,yoldan geçen kervanları soyuyormuş. Eski savaş droidlerini de hurdalıkta bulup yeniden programlamışlar. Kadın bunları duyduğunda sırıtmak dışında başka bir tepki vermemişti. Geldiği günün gecesi eve gizlice girmiş ve hepsini mahvetmişti. Kılıcı kullanmamış hatta yanına bile almamıştı. Kimse anlamamalıydı. Ertesi gün herkes bu konu hakkında konuşmuş kimin yaptığını merak etmişti ama kimse net bir şey öğrenememişti. Kadın o anları hatırlayınca gülmüştü. Haydut dedikleri insanlar daha doğru düzgün silah bile tutamamıştı, droidler ise yanlış programlanmıştı. Hepsini benzettikten sonra onları uyarmıştı” Kimseye söylemeyeceksiniz !” Onlar da usulca başlarını sallamıştı. Evin yıkık dökük merdivenlerinden aşağıya indi. İkide bir belindeki kılıca bakıp bakıp duruyordu. “Kahvaltı yapmalıyım.” Kapının önünde bekleyen speeder motora oturdu ve arkadaki bez torbadan yiyecekleri çıkarıp hızlıca hepsini bitirdi. O anda başında şiddetli bir ağrı başladı. Nerdeyse bayılmak üzereydi ki arkasından gelen sesle kendini toparladı. Bu ses ona o kadar tanıdıktı ki refleks olarak eli kılıcına doğru gitti. “O kılıcı bırakacaksın!” Beyninin içinden geldi bu ses. “Benim sözümü dinleyeceksin.” Savaşmaya çalıştı. Bu yapılan şeyi çok iyi biliyordu: Arkasındaki kişi kesinlikle bir Sith’ ti ve zihnini ele geçirmeye çalışıyordu. “Bununla savaşmalıyım, onu durdurmalıyım” ve o anda zihnini boşaltmaya başladı. Gittikçe rahatlıyordu. Sith her ne kadar savaşsa da kadın en sonunda zihninin kontrolünü tekrar eline aldı ve kılıcına davrandı. Ani bir ters taklayla speederın arkasına doğru geçti. “Güçlüsün” Sesin sahibi orta yaşlı bir erkekti. “Ama yeteri kadar değil.” Çevik bir şekilde ışın kılıcını kadına doğru savurdu. Kadın korunma pozisyonuna geçti ve kılıçlar birbirleriyle çakıştı. “Sen o’sun değil mi ? Jaro Taw’ın çırağı Lynn.” Lynn oldukça öfkelenmişti. “Sende ustamı öldüren Sith’sin.” “Tanıştığımıza memnun oldum. Sende onun gittiği yere gideceksin. ” Sith ustaca bir hamleyle kılıcını öbür eline aldı ve Lynn’in baldırına sapladı. Lynn acı dolu bir çığlık attı ve geriye doğru savruldu. Sith kılıcını beline koydu.” Seni ellerimle öldüreceğim.” O anda Lynn yavaş yavaş havaya doğru yükseldi ve kolları yana doğru uzandı. Sith Güç’ü kullanarak onu ikiye bölmeye çalışıyordu. Lynn ne kadar dayanmaya çalışsa da bu sefer Sith’ e karşı koyamıyordu. En sonunda bir şey oldu. Ustasının sesi beyninde yankılanmaya başladı: “Güçlü ve azimlisin, bunu yapabilirsin.” Lynn yavaşça ellerini aşağıya doğru uzattı ve yere inmeye başladı.Sith her ne kadar yukarı kaldırmaya çalışsada Lynn en sonunda indi ve kılıcını rakibine doğrulttu. “Beklediğimden de güçlüsün…” Sith o anda ne olduğunu bile anlamadı. Yavaşça kafasını aşağıya doğru eğdi ve göğsünün ortasındaki deliği gördü. O anda yaşam fonksiyonlarının hepsini kaybedip yere yığıldı. Savaşı Padawan Lynn kazanmıştı.