pantolonuma işediğim gün

Pantolonuma işediğim gün. İç çamaşırımı dolduran rahatlatıcı bir sıcaklık. Sıcak küvette oturmak gibi. İşemek. işemeyi severim. En sevdiğim sıvı. Altın rengi; çok zarif. Duygu… mmmmmm… inkar edilemez derecede nefis. Her güne güzel bir çişle başlıyorum. Genellikle yatağımda ama bazen tuvalette. Hiç tuvalet eğitimi almadım. Artık yatağım ıslanmasın diye uyumak için yetişkin bezi giyiyorum. Ancak, bu benim en travmatik deneyimim değil. Pantolonuma kaka yaptığım gün, hatırlamak bana acı veren bir gündür. Bezimi rahatsız edici bir yumru dolduruyor. Çöp kutusunda oturmak gibi. kakadan nefret ederim. En sevmediğim sıvı. Günlerimi korkunç bir kaka ile bitiriyorum. Genellikle lavabomda ama bazen yatağımda. Gittiğimde acı ve korku içinde ağlıyorum. POOOOOOP! Komşularım akıl sağlığımı sorguluyor ama sanırım artık alıştılar. Sadece bir kere uykumda kaka yaptım. Koşmakla ilgili bir rüya gördüm ve aşırı derecede obez olduğum için koşarken pantolonuma kaka yaptım. Kıçımın üzerine yayılmış kaka ile uyandım. Üzücü bir gündü. O gün annem beni itfaiyeye bıraktı. Beni içeri aldılar ve tüm kaka ihtiyaçlarımı karşıladılar. Arkam, 1960’ların cesur sivil haklar protestocularıyla aynı muameleyi gördü. Benden önce dedem gibi, arkam da dimdik ayaktaydı ve üzerine atılan her şeye ve içinden geçtiği her şeye (çoğunlukla kaka) dayandı. İlk başta düşündüğümden daha geride olduğumu fark ettim. Tüm deliklerim aracılığıyla birçok sıkıntıya göğüs gerdim. Sözlü tacize uğrarken dik durdum. Hala bazen kulaklarımda çınlayan “POO BOY” sesini duyabiliyorum. Gözlerim her günün sonunda lavabomun dehşetine katlandı. Bu azim kimsenin erişemeyeceği bir şeydir. Haksız yere hapse atılanlardan daha cesur ve azimliyim diyebilirim. Ailemin eski ülkesinin lideri olan Mandela’dan daha fazla sebat ettim. Bu beni asıl konumuza getiriyor: IRKÇILIK. “POO BOY” hakareti iki ucu keskin bir kılıçtı çünkü sadece bağırsaklarım üzerindeki kontrol eksikliğimle değil, aynı zamanda atalarımla da dalga geçiyordu. Kakamın gerçek ve fiziksel tehdidi de çok derindi. Çocukken yaşadığım ırksal baskı ve susturma ile gizlice bağlantılıydı. Heteroseksüel beyaz erkek yaşıtlarımın çoğu, benim gerçekten içimdekileri göstermekken, kendimi kaka yaptığımda bundan nefret ediyordu; benim kültürüm. Güçle bağırsaklarımla savaşıyordum. Açık ve belirgin beyaz ayrıcalıkları nedeniyle hiçbir zaman anlayamayacaklarını bilsem de, kakalı pantolonlarımın benim kültürümün bir dışavurum biçimi olduğunu ve bunların elimden alınamayacağını kabullendim! Bağırsaklarım üzerinde hiçbir kontrolleri yok. Beni dövseler bile, aslında kaka yapmayı kolaylaştırıyor. Huzur içindeyim ve açık kollarla kakamı ve metaforik kültürümü kabul ediyorum. Sınıf arkadaşlarımın en tatlısı.