Bunu şuanda sığınaktan son kalan mobil veri internetimle paylaşıyorum.Herşey birkaç gün önce yaşandı.Beden dersindeydik.Herşey normaldi.Beden öğretmenimiz 2 eşli gruplar oluşturmamızı ve mekik çekmemizi istedi.Herkes grup olmaya başladı.Bende sınıftaki aptallardan nefret ederdim zaten.Gözüm sessiz çocuğa takıldı.”Dostum gel birlikte yapalım”dedim.Beni kırmadı.Tanıştık .İsmi Cemil di ve arkadaş olduk.Ona iyi davrandığım için teşekkür etti.Ama tek bir sorunu vardı.Şakayla karışık herkesin onun üstüne geldiğini ve onlardan kurtulmak istediğini söylüyordu.Başlarda çok dert etmedim.Ama 5 den fazla yapınca beni tedirgin etmeye başladı.
​
**Olaydan 2 gün önce**
Sabah sınıfımda yerime oturdum.Kafamı yaslayıp dinleneyim derken Cemil beni dürttü.Bana birşey göstermek istediğini söyledi.Onu takip ettim.Çantasını açtı.İçinden ak-47 ve 4 tane el bombasını çıkardı.Ağzım açık kalmıştı.Bana birşey söylemek için ağzını açtı ama sınıftan hemen uzaklaştım.Okuldan kaçtım.Arkama bile bakmadan eve koştum.
​
**Olay günü**
İki gündür okula gitmiyorum.Son yaşanan olaydan sonra psikolojim yerinde değil.Dün Cemil bana mesaj yazdı sadece görüldü attım.Ailesinin boşanacağını yazmıştı.Önemsemedim.Mısır gevreğime biraz süt koyduktan sonra televizyonu açtım.Haberlere bakmak istedim sadece.Gördüğüm haberden sonra aklım başımdan fırlayacak gibi oldu.Evde çığlık atmaya başladım.Haberde “Okulda sinir krizi geçiren 16 yaşındaki genç Cemil Çakırın 26 öğrenci ve 9 öğretmeni Silah kullanmak neticesiyle öldürdüğü yazıyordu.Sonra telefonuma mesaj geldi bir anda.Hala şoktaydım.Telefonuma uzandım.Mesaja baktım.Telefonumu yere düşürdüm.Mesaj Cemildendi.Artık benim için geleceğini yazmıştı.