Bu gerçek bir olaydır, ve “kopyamakarna” olayına uyar mı bilmem ancak uymazsa zaten silinir.İlkokulun ilk yılı yani baya anaokuldan kalma çocuğuz, ama aşktır meşktir duyduğumuzda utanır yüzümüz kızarır. İlkokulun bitmesine 2 3 ay kala en iyi arkadaşım adını bile hatırlıyorum ama bu hikayede selami diye sesleneceğim. Selami aşırı kilolu biri olmakla birlikte saf bi çocuktur, ilkokul 1 de ne kadar saf olabilecekse o kadar saftır işte. Ama bir o kadar da kurnazdır şerefsiz hep yemeğimi yiyordu ama tek arkadaşımdı katlanmak zorundaydım selaminin nasıl biri olduğunu anlattıysam diğer iki çocuk olan muhammet ve elifi de anlatmak zorundayım. Muhammet pek saf bir çocuk değil ama çok güler yüzlü ve asla aşk meşk bilmez zaten neşeli ve tam bir örnek çocuktu. Elif ise ilkokulumuzda ki tek içine kapanık bir kızdı yani hep bir arkadaşı olup ona bel bağlayan mağdur bir tipti. Olaya gelirsek…
İlkokul 1 in bitmesine 2 3 ay kala bir gün 4. dersteydik ve bildiğiniz gibi kış günleri erken bittiği için baya karanlıktı, bu karanlık havada selami bana kısık sesle “Kimseye söylemeyeceğine yemin et” dedi, ben de yemin ettim, tabi baya ısrar etti sonunda ikna ettim ve bana ciddi olmamakla birlikte “Muhammet elife aşık” dedi. Ciddi olmadığı için önümdeki kızlara söyledim ezikliğimi azcıkta gidermesi için. Ancak önümüzdeki kızlara söylediğimde dersin ortasında gülmeye başladılar ve sıra sıra tüm sınıfa yaymaya başladılar, hadi bakalım boku yedik dedim içimden ve aşırı derecede korkuyla bekliyordum bu olayın nasıl sonuçlanacağını.
Bir kaç dakika içinde o kadar yayılmıştı ki tüm sınıf bunu konuşuyordu ve alakasız 2 3 kişi muhammet elife aşık diyordu bana, o kadar korkmuştum ki konu beni bulacak ve herkese rezil olucam dava çıkacak falan diye üzülüyordum amk. Neyse zil falan çaldı bu muhammetle elif duymuş tabi bu olayı muhammet ağlıyor elif diğer yandan tuvalete gitmiş ve okul karmaşa içine bürünmüş neredeyse. Son derse giriş yaptık ve hoca durumu tabikide farketti, muhammet öyle bir ağlıyor ki velisini çağırmak falan istiyor son ders olmasa o derece büyük bir kargaşaya bürünmüş, öğretmen bu yalanı kim söyledi diyince ben önümdekilere suç attım önümdekilerse bana suç attı. Ancak herkes birbirine suç attığı için öğretmen sallamadı ve son ders boyunca onu konuştuk. Okuldan çıkarken neredeyse tüm 1 ve 2. sınıflar bu konuyu bilip çıkışta gülerek konuşuyordu, okulda 500 civarı çocuk olduğunu düşünürsek bu büyük bir sayı.
Akşam eve gittik ama ben o kadar içten içe ağlıyorum ki yemek bile yemeden hemen yatağa gittim. Yatakta kesin muhammet annesini veya sülalesini çağıracak diyor ve korkumu arttırıyordum ve tüm gün uyuyamadım. Yarın sabah olunca anneme hastayım falan dedim ama işlemedi tabi anladı annem rol yaptığımı, okula gider gitmez herkese hastayım dedim muhammetin annesi bana çok kızmasın halime üzülsünler diye. Sınıfa girdiğimde muhammet olayı unutmuş annesi gelmemiş kimsenin umrunda değildi ve bana büyük bir rahatlama geldi ama yıllardır içimde ve her hafta yatmadan önce aklıma geliyor üzülüp zar zor uyuyorum.