İlahiyattayken okumuştum bunu. İslami bir kaynakta geçiyor:
Bir gün bir adam alim bir zâtın yanına geliyor ve ”Ey zât-ı muhterem ben pek mel’un bir iş yaptım. Ve sanırım bunun affı yoktur.” diyor.
Alim zât da, ”her günah affedilir evladım, yeter ki tövbe-i nasuh ile tövbe et” diyor.
Bunun üzerine ”Ama bu başka ey zât-ı muhterem. böyle bir günah görülmemiştir ” diyor adam.
Alim zât ise: ”Olsun her günahın tövbesi vardır. Ne günah işledin ki? Şirkin bile tövbesi var” deyince anlatmaya başlıyor adam:
”Ben bir gün ramazanda çok susadım ve orucumu bozdum ey alim kişi”
”Tamam bu günah da büyük günah bile değil ki?” diyor alim kişi.
Adam: ”bozdum ama şarap ile bozdum” diyor bu sefer.
”tamam bu daha da günah ama hala büyük günah değil ki?” diyor alim kişi.
Adam ise: ”şarap ile bozdum ama Cuma vakti millet namaz kılarken bozdum” diyor.
Alim kişi: ”vah evladım vah. Cumaya neden gitmedin?” diyor.
Bunun üzerine adam: ”Çünkü cünüptüm hocam” diyor.
Alim:” Ne yaptın da cünup oldun” deyince adam ”Domuz siktim hocam” diyor.
”Hem de hristiyan komşumdan çaldığım erkek bir domuzdu” deyince alim zât da:
”vallahi ebu cehil bile affedilir lakin sen affedilmezsin mel’un herif!” deyiveriyor.
Tabi yıllar geçiyor ve ikisi de hakka kavuşuyor vefat ediyorlar. Ahiret yurdunda karşılaşıyorlar ki alim zât cehenneme adam ise cennete gidiyor.
Alim zat buna hem şaşırıyor hem içerleniyor. Soruyor adama ”Sen dünyanın görmediği bir günahı işlediğin halde cennete gidiyorsun da ben hayatımı ilme irfana vakfetmiş biri olarak cehenneme gidiyorum.. Bu nasıl olabilir?” deyince adam:
”Çünkü ben her gece yatmadan önce ‘İsmet adalar nerede?’ diyenleri sikerdim, sen ise yapmazdın.” diyor.
Horttt