Konuşmak istesem konuşamıyorum, susmak istesem susamıyorum. Bu oyun benim çocukluğum ve hayatımın güzel olduğu tek zamanlar. O güzel günlere dönmek için her şeyi verirdim. O zamanlar masumdum ve şimdi olduğum gibi bitik bir insan değildim. Hayatım bitti beyler hayatım 24 yaşına geldim ve hiçbir baltaya sap olamadım. Lise bitti üniversiteye gittim maddi sıkıntılardan ilk sene kaç gece aç yattım. İkinci sene baktım ben yapamayacağım hemde aileme fazla yük oluyorum bıraktım okulu. Başka şehire taşındım. İş buldum stüdyo daire kiraladım ve normal bir hayat yaşamaya başladım dedim herkes üniversite okucak değil ya bizimkide böyle olsun. Covid movid derken çıkarıldık işten iş yok güç yok mecbur valizi topladık döndük aile evine memlekete. Şimdi beş kuruşsuz bitik bir insanım bir yıldır aile evinde yaşıyorum asalak gibi. Anneme aileme zamanında söylediğim tüm yalanlar için özür dilerim. Affet beni annem affet öğrensen yüzüme bile tükürmezsin ben sana gerçekleri söyleyemiyorum ama sen beni affet. Şu oyunu oynadığım zamanlar ne güzeldi. Arkadaşım vardı hayatım vardı oyunda arkadaşım, internet cafede ki çocuklar arkadaşımdı. Şimdi arkadaşımda yok hiçbir şeyim yok. Ben bitik bir insanım artık.. Kilikya serverında ki tüm kardeşlerime selamlar söylüyorum… Umarım hayatınız iyidir kiminiz belki şu an tıp okuyo kiminiz hukuk kiminiz baba mesleği ama bizi ortak bir yerde toplayan benliğimizi arkada bırakıp bizi birleştiren tek şey bu oyundu herkes bir yer bi kimlik buldu kendine ama ben bulamadım. Umarım hepinizin hayatı iyidir. Bu oyunu, eski ortamı ve internet cafe zamanlarını cidden çok özledim…
Paylaş