En asosyal uzvum. 42 senedir taşıyorum ama bugün işerken fark ettim. İçine kapanmıştı.
El de bir uzuv mesela ama gün içinde tokalaşıyor insanlarla, enseye şaplak atıyor, yanaktan makas alıyor; olabildigine sosyal. “el şakası” diye bir şey bile var. pipi şakası? aman! Şakası bile olmaz şeytan doldurur. bacak desen hakeza; koşarken kızlara şekil yapıyorsun, süper şutlar çekiyorsun, dans ediyorsun. bacak bacak üstüne atıyorsun, arada ezilen yine pipi oluyor…
Neden amele yanığı dediğimiz şey hiç pipimizin başına gelmiyor? Neredeyse hiç güneş göremeden bir asır geçirmek ve yine topragin altına, karanlığa gömülmek kötü bir şeydir sanırım. Mastürbasyon yapmak için çıkarıyorsan çıkarıyorsun; işin bitince hemen tıkıyorsun içerir. Kimisi onu bile layık görmüyor, hiç çıkarmıyor garibi. Biraz özgürlüğüne kavuşuyor yıkanırken ama, suyu görünce hepten içine kapanıyor. zaten eskiden don giyerdik, bir yeri yuvası olurdu en azindan. simdi boxer giyiyoruz, sağ bacak senin sol bacak benim çarpıp duruyor. Boxer işkencedir…
Böyle yaz günlerinde şort giyince rüzgar sızar bazen paçalardan ve pipiye ulaşır. Kim olursa olsun bir “ohhh” geçer içinden o an. Belki de pipimizin mahzun sevincidir o rahatlama. Onun üstünden olduğumuz orgazmlara küçük bir gönderme…
Salak klişelerimizden kurtulamamızın ceremesini de pipimiz çekiyor. “silahi çekiyorsan sıkacaksın!” mantığı, “pipiyi çıkarıyorsan attıracaksın!” olarak tezahur ediyor. Oysa arada havalandırsak; güneş görse, güneşlense biraz? Hiçbir suç işlemeden, hata yapmadan “ayıp” olabilmiş bir organ düşünün… küfürden küfüre, seksten sekse hatırlamasak varlığını? Sonsuz işaretini görme kadar delismen bir şekilde sallasak, gece donsuz yatsak? Düşünsenize, ölene kadar tattığı sadece üç farklı şey var: el, don ve a few kuku. Çok mu yani pipimiz için biraz özveri? Bence fazlasını hak ediyor. En azından insanlık adına işemeden işemeye bir halini hatrını sormak lazım diye düşünüyorum.
Pipilerimizi sevelim, sevmeyenlere sevdirelim.