Her zamanki gibi yolda yürüyordum yani tek bacağımın üstünde.Öbür bacağımı pitpull ısırıp kopardı.Tek bacağımın üstünde zıplaya zıplaya ekmek almak için bakkala doğru gidiyordum. Bakkala 5-10 adım kalmıştı yani 5-10 defa daha zıplaman gerekiyordu. Bunu yapabilir miydim hiç yere düşmeden ekmek almaya gidebilir miydim. 18 yıllık hayatımda hep ama hep yere ekmek almaya giderken en az bir defa yere düşüp oramı buramı incittim. Bu arada yanlış anlasılma olmasın ben 28 yaşındayım 10 yaşımda sol ayağımı kaybettim. Bakkalın kapısının önündeydim girmeme sadece bir adım kalmıştı, tam içeri girecekken kapı otomatik açıldı “bu ne ananın amı” diyip yere düştüm. Amına kodumun bakkalı otomatik kapı taktırmış. Ucuza taktırmış olacak ki açılınca sesi yeri göğü inletti, korkudan altıma sıçtım ve tek bacağım olmadığı için o bok kolayca paçamdan kayıp yerlere bulaştı. Lan sen mahallenin bakkalısın otomatik kapı neden taktıyorsun. Her yer bok içindeydi rezil olmuştum bakkal amca direk geldi dedi “evladım bişeyin var mı?” dedim “ayağım yok” bakkal bu lafıma çok üzüldü bana acıdı ve boklara bişey demedi bana Hindistan cevizli eti puf verdi ve birde baston hediye etti. Paketi ağzımla açıp bir güzel yedim. Bastonu almadım çünkü benim ellerim de yok amına kodumun adamı bunu farketmedi.
Paylaş