ben bunu “dalga geçme” olarak tanımlamıyorum. en azından kendi yaptığımı. bana ilahi konuların esprilerini yapmak çok eğlenceli geliyor, tabu diye midir nedir. deniz yarmalar, konuşan yılanlar. 11 ay içki içip ramazanda bırakanlar vs.. çok renkli bir konu.
ama ben genelde tanrı ile aramdaki metaforik şeylerin esprisini yaparım. mesela 9 ay önce falan yüz felci geçirdim. arkadaşlar dedi artık dine dönersin diye. dedim yüzüm yamuldu diye namaza mı başlicam. ölene kadar şirk. tarzı. o an gelen spontane şeyler.
ama bazı rastlıyorum kitap, peygamber, peygamber karıları vs.. bunların birkaçı veya hepsine “sikerim, sokarım” tarzı şeyler oluyor. onlar mesela benim tarzım değil. bel altı buluyorum. yani bel altı vurmak gibi.
anca evde oluyor küçük. annem namaza gidiyor, allah kabul etsin diyorum, amin diyor. sonra allah 2dir diyorum gibi. e annem de yanmamı istemez kızıyor tabi. lan olsa gerçekten bu esprileri yapar mıyım. anlatılanlara göre yağlı kazık orada kahvaltı gibi bir şey.