Asla bir bağlılık duymadım. Her zaman içimde “lan ya benim dinim yanlışsada dünya nüfusunun yarısından fazlasını oluşturan gayrimüslimlerin inançları doğru ise?” Gibi bir şüphem hep vardı. Bende o zamanlar yaşım küçük olduğu için büyüyünce araştırır hangisi daha mantıklıysa ona inanırım diye düşünmüştüm. Bu yaşlarda internette bir video görmüştüm “oğlunuz ateist olsa ne yaparsınız” diye. Ve ben o zamanlar ateistliğin ne olduğunu tam bilmiyordum ve önyargım da yoktu. Sonuçta dinleri araştırmak istiyordum ve dinlere önyargılı olmak da amacıma ulaşamamama neden olurdu. Bende videoyu izledim ve insanların ateistlerden nefret ettiğini gördüm. Bu büyük nefret benim ateistlere sempati duymama sebep oldu. Sonuçta herkes bir mazlum gördüğünde ona yardım etmek ister ve ona acır. Bu videoyu izledikten yıllar sonra da karşıma ateizmin bir ateistin gözünden anlatımı ve dayanak noktaları çıkınca önyargı ile değil merak ile baktım, aynı şekilde evrim teorisi de bana evrimi kabul eden biri tarafından anlatılınca (internet üzerinden arkadaşlar, ne yazıkki çevrem dincilerle dolu ./) “hayıııır bizi Allah yarattı evrim yalan!” Demenin aksine benim gözümde yaratılış da kesin olmayan dinimin bir parçası olduğu için ve evrim de hayatım boyunca yaratılıştan başka duyduğum tek insanlığın kökenini açıklayan anlatım olduğu için hem evrimi hem ateizmi anladım. Ve tabiki bana mantıklı geldi çünkü beynimin din denen uyuşturucu ile yıkanmasına izin vermemiştim. Eğer buraya kadar okudu iseniz okuduğunuz için teşekkür eder, iyi günler dilerim.
Paylaş