Diyelim ki depremi hasarsız veya az hasarla atlattık, dışarı kaçabildik ve hayatta kaldık!! Peki ya sonraki süreç??
İletişimin sıfır olacağını (20 yıldır ödenen ÖİV’ye rağmen) hepimiz iki gün önce tecrübe ettik. Dolayısıyla ne kimse bize ne de biz kimseye ulaşamayacağız. Yani tek başımıza olacağız..
Elektrik, su ve doğalgaz kesik olacağı için özellikle deprem kış ayında olursa donarak ölmeler başlayacak. Çoluk çocuk dışarıda ayazda hasta olacak belki de zatürre.. Çocuk ölümleri daha çok yaşanacak anlayacağınız. Su olmadığından hijyen sorunu sonucunda tifo ve sıtma yaygın görülecek. 20 milyon nüfuslu bir şehir düşünün. Belki yüz binlerce enkaz ve altında kokmaya yüz tutmuş, hastalık yayan cesetler.. Bir de bunların yaydığı hastalıklar olacak tabi.
İstanbul’da hayatın durması elbette ekonominin durması demek. Ekonominin bu denli yara alması da ülke bağımsızlığını tehdit edecek boyuta bile ulaşabilmesi demek!! Yani pusuya yatmış ABD’nin bize “BARIŞ” getirecek olması işten bile değil!!
En önemlisi de kıtlık arkadaşlar. Kurtulan insanlar İstanbul’dan kaçmaya, İstanbul dışında yaşayıp ta yakınlarından haber alamayanlar da İstanbul’a girmeye çalışacak ve bu da Türkiye tarihinin en uzun süreli tıkalı trafiğini meydana getirecek. Yolların tıkalı olmasından dolayı çok geciken gıda yardımı yüzünden ekmek bile bulamayacağız büyük ihtimalle. Aç kalan ve askeriye, belediye, Kızılay gibi kurumların yetmeyeceği halk toplu halde marketleri yağmalayacak, kim bilir belki yiyecek kuyruklarında ölümlü kavgalar bile çıkacak. Çocuklarımız gözümüzün önünde eriyecek açlıktan..
Ha bir de göçmen mevzusuna değinmek te gerek. İstanbul’da bulunan Suri, Afgan ve bilimum milletlerden mültecilerin yağma ve cinayet suçlarını işlemeleri tehlikesi de var. Hatta gettolaşabilme ihtimalleri bile var. O hengamede yaşanılan güvenlik zaafiyetinden en çok ta bu kaydı kuydu olmayan mülteci topluluğu faydalanacaktır..
Bütün bunları düşündükçe depremden kurtulmak mı yoksa enkaz altında ölüp gitmek mi daha hayırlı bilemedim. ?