Bunu r/Jokes’ta çok eski bir konu buldum.

Natalie Portman, çalışmamın nedeni. Vanity Fair Oscar’larının parti barında konuşmaya başladığımız bir fantezim var. Birkaç hoş sohbet yapıyoruz. Ne yaptığımı soruyor. Onu New Girl’de sevdiğimi söylüyorum. Güler. içkimi alıyorum. “Pekala, görüşürüz” diyorum ve uzaklaşıyorum. Şimdi onun dikkatini çektim. Kaç erkek gönüllü olarak Natalie Portman ile bir sohbetten ayrılır? Gitmemi izlerken boynuna dokunuyor. Daha sonra, gece uzayıp giderken ve muhteşem narsistlerin oluşturduğu grup giderek gevşerken, beni balkonda, papyonum çözülmüş, sigara içerken buldu. “Yedek var mı?” o soruyor. “Bunun içinde benim için ne var?” Dedim ona küçük beyaz hanımlarımdan birini uzatırken. O gülümser. “Benimle konuşma, hah.” Güldüm. “Komik olan ne?” protesto ediyor. “Hiçbir şey, hiçbir şey… Sadece… egolardan bıkmadın mı?” “Buna alışırsın,” diyor sigarasını yakıp çakmağı bana geri uzatırken. “Oyuncu olmasaydın ne yapardın?” Soruyorum. “Öğretmenlik bence.” “Ve ben senin öğrencin olsaydım, ne öğreniyor olurdum?” “Disiplin,” dedi çabucak, konuyu değiştirmeden önce gözlerime bakarak. “Nerelisin?” “Bermuda,” diyorum. “Vay canına. Bu çok güzel.” “Tamam,” diye itiraf ediyorum. “Her şey benim zevkime göre değil.” “Bermuda’da hoşuna gitmeyen ne olabilir ki?” diye soruyor. “Kum sevmiyorum,” diyorum ona. “Kaba, kaba ve rahatsız edici ve her yere bulaşıyor.”