Selam beyler, ben bir ay sonra 22 yaşına girecek bir kardeşinizim. Liseyi bitirdikten sonra iki yıl mezuna kalıp adam akıllı hiçbir sik yapmadım, YKS de 300k ya girip ege fiziğe girdim ve hazırlık sınıfında korona dönemi hiç derslere girmedim. Şu anda da baktım İzmir’e gitmek hem çok pahalı hem de 4 yıl daha orda boktan bir bölüm okuyacağım (hazırlığı sınavla geçebilirim neyse) bari TYT ye gireyim 2 yıllık falan İstanbul’a geleyim dedim, 320 puan yaptım ve İstanbul’da 2 yıllık bir bölüme girdim. İlerde ne meslek yapacağım hiçbir fikrim yok, hayatımda sadece bir gün garsonluk yaptım onda da zor geldi 2.gün işten çıktım.
Çevremde çok arkadaşım yok, arkadaşlarımda yıkık denilecek türde insanlar gezme tozma işeri ya da paraları yok bu yüzden korona başlarından beri çoğu zaman evde yatıp göt büyüttüm 95 kilo falanım. Boks dışında herhangi bir yeteneğim yok ki ondan da çok iyi değildim zaten.
Şu an hem sakatlıklar hem de tembellik falan derken oda heba oldu. (Boksa da baba zoruyla başlamıştım amk). Zeki değilim ne matematikten ne de diğer birçok konudan bir sik anlamıyorum. (Yıllardır satranç oynarım lichess’de hala 1500 Elom var). Sadece 1 tane sevgilim oldu oda 17 yaşındayken kız gelip yazmıştı, kız gayet güzeldi ama yeni sevgilisinden ayrılmış o ara 2 ay benle kafa dağıttı sonra bıraktı gitti. Flört eden kızlar oldu ama güzel değillerdi ya da kilolu falandılar.
Bu kızlardan 1 tanesi güzel ve düzgündü onla da bi türlü ciddi konuşmaya cesaret edemedim oda gitti sonra. Hala kızlarla konuşurken (güzel, çirkin fark etmez) heyecanlanırım ve tüm hayatımda rahat konuşabildiğim çok az kız oldu. Çevremde iyi biri olarak tanınırım hatta geçen metroda içinde para da olan cüzdan buldum gittim onu görevliye verdim tutanak falan tuttular cüzdanın sahibi beni aradı teşekkür etti falan ama bilmiyorum büyük ihtimal kötü denilen şeyleri yapacak göt bende olmadığı için iyi görünüyorumdur. Hala yeni insanlarla tanışmayı falan geçtim esnafla konuşurken bile heyecanlanıyorum, pazarlık yapamam ve çoğu kez hakkımı bile savunamadım.
Uzak yerlere gitmeye korkuyorum, işe girmeye korkuyorum ve çoğunuzdan güçlü ve iriyim ama büyük ihtimal sizle kavga etmekten çekinirim. Çocukluğumdan beri tembel ibnenin biriyim ne gerçek bir hayalim ne de bir hedefim oldu. Anne ve babam çok iyi insanlar 2 yıl mezuna kaldığımda bile çok üstüme gelmediler, zengin değiliz ama bir yoklukta görmedim. Buna rağmen o kadar şımarık bir ibneyim ki çocukluktan beri yaşamak istemiyorum ve ilerisi için hiçbir sik yapmıyorum. Yıllardır uyku düzenim yok, 1.sınıftan beri okula hep geç gittim ve hep devamsızlık yaptım. Herhangi bir sorumluluğumu doğru düzgün yerine getirmedim.
Arada gelen gaz durumları dışında hiçbir şey için çaba göstermedim. Hayatımın büyük bir bölümünde hep yattım. Hiçbir şeyde bir başarım olmasa da ve bu konularda çaba göstermesem de beni uyaran ve sevenlere karşı çoğu zaman küçümseyici ve ukala hareketler yaptım (hep değil ama amk). Bugün ölsem arkamdan gerçekten beni sevdiği için ağlayacak 10 kişi yoktur. Ne kendimi geliştirecek ne çevremdekilere yardımcı olacak şeylerle uğraşıyorum.
Bütün günüm yatmakla ve telefonla falan geçiyor. Daha önce intiharı cidden kafaya koydum ama götüm yemediği için deneyemedim. Babamın 2 tüfeği var av falan öyle şeyleri sever birini odama aldım ve çekmeceme bir mermi koydum, kardeşim bunu fark etti ve anneme gösterdi o zamanda orospu gibi ağladım, beni sevenleri korkutup üzdüm. Kısaca elindekilerinin değerini bilmeyen şımarık, tembel ve korkak amcığın biriyim. Nasıl ve ne yapacağımı, nereden başlayacağımı hiç bilmiyorum. Yine o gazın geldiği anlardan birindeyim. Şu an tek hedefim sabah erken kalkmak.