90 senesi kasım ayı, suadiye tren istasyonundayız. gece yarısı, memurların mesaisi bitmiş kimse yok istasyonda. biz de son banliyö trenini bekliyoruz evimize gitmek için ama önce haydarpaşadan gelen mavi tren geçicek. peronda da bi floresan yanıyor sadece, hepimiz onun altındayız, gerisi karanlık. neyse geldi mavi tren, sadece lokomotifi 120 ton. istasyon zangır zangır titriyor. biz hepimiz iyice ışığa doğru sokulduk. neyse geçti gitti mavi tren, raylardaki cıvıltısı da kayboldu falan. peronun ucundan bi inleme sesi gelmeye başladı. önce bi şaşırdık, sonra bi baktık gerçekten de biri var orda. yavaştan bize yaklaşıyordu. belli oldu sonunda ne olduğu. kan revan içinde bi gençti inleyen, geldi tam ortamıza attı kendini. şimdi hepimiz ışığın altındayız. içimizden biri hemen sarıldı yerdekine, ne oldu kardeşim neyin var diye sormaya başladı. çocuk “gebze’ye gidiyordum abi kaçak, trenden düştüm” dedi. bu sarılan eleman da “arkadaşlar bu arkadaşı acilen taksiyle hastaneye götürmemiz lazım, ben isterdim ama çok acelem var” dedi. tabi kimse oralı olmadı, herkes evine gitmenin derdinde en nihayetinde. neyse ben götürürüm ama hiç param yok dedi bu, bu sefer de. herkes 20şer 50şer lira çıkardı falan baya para toplandı. onlar da parayı alıp yürüyerek istasyondan ayrıldılar… ben sanmıyorum ki kimsenin olayı yuttuğunu ama çok güzel bir gece tiyatrosuydu herkes gösterinin sonunda parasını verdi.
Paylaş