Yakışıklı falan değilim bana bu yalanları anlatıp durma artık. Aileme bile güvenemeyeceksem neden yaşıyorum ki ? Ne şefkat dolu ebevenyler ne güzel bir sevgili ne de eğlenceli bir arkadaş arıyorum. Çevremde yalnızca doğruları olduğu gibi söyleyen birini istiyorum. Yakışıklı değilim, insanları eğlendiremiyorum, güzel sohbet edemiyorum, herhangi bir konuda belirtecek fikrim duyduklarımdan öteye geçmiyor. Ben bir hiçim ve buna alışmaya çalışıyorum ama siz böyle yalanlara devam ettikçe içimdeki umut kıvılcımlanıyor. “Acaba gerçekten öyle miyim ?” diye soruyorum kendime herkesin ışığı gördüğü anda ona koştuğu gibi. Bunları değiştirecek motivasyonum da yok açıkçası çünkü ne yaparsam yapayım bu çağa ayak uydurabilicek, insanların beklentilerini karşılayabilecek birisi değilim. Samimiyetsiz, çıkar üzerine kurulu ilişkilere katlanamıoyrum ve fazla hassasım. Arkadaş edinmekten bile çekiniyorum, ya beni 2. plana atar da üzülürsem diye. Yanlış zamanda doğdum biliyorum. İnsanların gösteriş ve sosyla medya için yaşamadağı dönemlerer dönmek isterdim. Emoları bile özlüyorum anne. Mor saçlarıyla gözlerini kapatmalarını, düşük bel pantolonlarını… En azından hisleri gerçekti. Bu dünya çok renkli ve maalesef dayanamıyorum artık.
Paylaş