Ben Bittim.

bitirdim. seninle işim bitti Artık zihinsel olarak seninle uğraşamam. Her gün seni düşünüyorum ve neden? Beni çok mutlu ederdin; Adını duymak beni çok iyi bir ruh haline sokardı ve ne için? Bunu neden yazıyorum bilmiyorum. Bunu asla görmeyeceksin. Benim hissettiklerimden asla rahatsız olmadın. Artık yapamam. Artık daha fazla dayanamıyorum. Bir yılda çok sevindirip çok umutsuzluğa neden oldunuz. Duygularımın tehlikede olduğu hastalıklı bir hız treninde gibiyim. Beni yavaş yavaş mutluluğumun doruklarına çıkardın ve aynen öyle, hiç ummadığın bir anda, yaşadığımı bile bilmediğim diplere götürdün. Sonunda, seni her düşündüğümde midemi bulandıran bir dizi döngüden geçiyorum. Saat 1 ve ikimiz de yorgun olduğumda acele kararlar vermediğimi biliyoruz. Başımı peluş mavi yastığıma yaslarken, bir değerlendirmeyi ertelerken, dizüstü bilgisayar ekranının yumuşak parıltısına bakarken, merak ediyorum, bana bunu tekrar yaşatmana ne zaman izin vereceğim? Ne diyor bu eski? “Beni bir kez kandır, sana ayıp, beni iki kez kandır, ayıp bana.” Kahretsin, ben zaten bir aptalım, peki bundan sonra ne olacak? Hala bana ne oluyor biliyor musun? Seni hala seviyorum. Neden bilmiyorum. Bana ne kadar eziyet çektiğin önemli değil; Seni hala seviyorum. Hala seni hayal ediyorum, hala bizi hayal ediyorum ve hiç olmamış bir şeye tutunuyorum ama bu beni çok mutlu ediyor. Aslında birisiyle sağlıklı bir ilişki içinde olmak, birine gerçekten değer vermek, özlemini duyduğum bir şeydi ve bunun biz olabileceğimizi düşündüm. Görünüşe göre yanılmışım, ama hey, bu aşk, değil mi? Senin hakkında ne hissettiğimi söylemek için her fırsatım vardı ama sana söylemedim. Her zaman biliyormuşsun gibi hissettim. Bilmek zorundaydın. Ama kapatmaya ihtiyacım olduğunda, son söze ihtiyacım olduğunda, reddedildim. Beni bir yabancı olarak tercih edeceğini arkadaşın tarafından söylenmek zorunda kaldığım için itilip kakıldım. Sadece boş hissediyorum. Hala gözlerini hayal ediyorum, tatlı masum kahverengi gözlerini. Bütün gün onların içinde kaybolabilirim ama yine de içlerinde bir işkenceci kalıntısı yok. Masum sesin çok huzur vericiydi. Kendimi güvende hissetmemi sağladı. Komik, değil mi? Ölmüş olmalarına rağmen hala şeylere nasıl tutunuyorum. Kıymetli orkidelerimi yaşatmaya çalışan bir bahçıvan gibiyim ama soldan sağa fırtınalar esiyor. Bir terapistle konuşmam gerekiyor, değil mi? Bu yarın için bir sorun. Hem bedenen hem de ruhen ne kadar yorulduğumu bilemezsiniz. Bu klavyede uykuya dalmaya çok yakınım. Bu aptalca. Ama seni düşünmek bile beni durduruyor. Aklımı ele geçirdin; hastalıklı, korkunç bir işkence şeklidir. Sadece bilmeni isterim ki, bu mektup senin için değil. Bu benim için. Bitirmeye ihtiyacım var çünkü sona ihtiyacım var, bunun bitmesine ihtiyacım var ve artık senin imajının hayatımı etkilemesine izin vermeyeceğim. Dürüst olmak gerekirse, kamçı gibi hissediyor; arkadaşız, o zaman değiliz, sonra arkadaş, o zaman değiliz. Daha önce de söylediğim gibi, bunu tekrar yapmana izin vermem ne kadar sürer sence? Yoksa bir sonraki kişiye mi geçeceksiniz? Biliyor musun? seninle işim bitti Adın, yüzün ve arkadaşlarınla ​​işim bitti. Kendi imajını, adını duyduğumda fiziksel olarak hasta hissettiğim yere lekeledin. bitirdim.