Bekir Çınar ile babam arkadaşmış

Bekir Çınar ile babam aynı liseye gitmişler. çok iyi arkadaşlıkları varmış, sürekli deplasmana gidip eğlenirlermiş, bazen babama :kardeş görecen bir gün adana demir sporun başkanı olacağım. dermiş ,tabi babamda şakaya vurup eğlenirlermiş, babam ve bekir çınar lise sondayken bekir abimizin annesi vefat etmiş, yüzündeki somurtganlık yüzüne oturmuş o günden sonra hiç yüzü gülmemiş, babam KPSS’ye girip başka şehre atanınca bekir çınardan daha haber alamamış, bir gün babamın arkadaşı için düğüne geri adanaya gitmiştik, hiç unutmam o günün geceside deplasman vardı ,babam adanya gelmişken adana demir sporun maçına gitmezsek olmaz. dedi maça gittik, maçın ortalarına doğru babam bi adam ile sarıldı, oysaki bekir çınarın ta kendisiymiş. uzun uzun konuştular kendisi adana demir sporun başkanı olmuş. maç deplasman sonu babama telefon numarasını verdi. geri şehre döndüğümüzde babam ile ara ara konuşurlardı, son konuşmalarında babama sürekli artık annesizliğe, borçlara, hayata katlanamadığını söylerdi, babamda sürekli daime umut vardır sakın vazgeçme derdi. babam daha sonra aradığında hat kullanılmıyor dedi, tablet ile googleda gezerken bildirim geldi “Bekir Çınar Adana Demir Sporun Borçlarını Üstüne Alıp İntihar Etti” bunu babama gösterdiğimde direk adanaya yola çıktık. cenazesine yetişemedik, hiçbir akrabası bizi tanımadığı için bizi aramamışlardı. babam mezar başında ağlamamaya çalışırken bir grup adana demir sporlu holiganlar gelip mezarı suladılar, babama ise sen nesi olursun diye sorduklarında babam arkadaşı olurum dedi babama sigara verip
başın sağolsun abi diyip gittiler. şuan babam ile ara sıra konuşuruz her muhabbeti açıldığında üzülürüm.