Başlamadan önce, 1995 çelik harekatını ve güneydoğu’da askerliğin nasıl olduğunu, asker mektubunda nasıl ağlanıldığını, ve en önemlisi 20’li yaşlarında bir insanın hayatının tamamına damga vurmuş bir hikayedir.
Önden bir spoiler vereyim okumak isteyen okur, spoiler yemek istemiyorsanız atlayın burayı.
“küçük bir el radyosu beyler. çoook derinden ses veriyor oda çızırtılı, ama çölde su vahası gibi geldi yeminle. sigaramız var, çayımız tavşan kanı, birde müzik. üzerimizde toz toprak içinde üniforma, duvarda hücum yeleklerimiz, sol göğsümüzde telsiz, duvara yasladığımız g3. bundan ötesi varmı. dışarısı buz gibi, rüzgar var. içerisi evin gibi. asker ocağı işte bu.”
“yürüyoruz yürüyoruz yürüyoruz yürüyoruz…
bazen otobüs beklersiniz kısa mesafede olsa yürümek istemezsiniz ya hani
koyar adama bazen, lan mutfağa gitmek bazen koyar adama işte biliyorsunuz.
bana hiç koymadı o günden sonra hiç bir yürüyüş,
o gün orada bulunan kimseye yürümek koymadı bir daha. buna adım gibi eminim.
yürüdük yürüdük ve yürüdük… ölesiye yürüdük.. ”
“üsteğmeni kestim ileride durmuş kenarda, sabah olmuş ya yakmış sigarayı hafiften.
sabah olmuş ya yakmışız sigaraları amk 200 e yakın mavi bere,
doğu ekspresi gibi tek sıra halinde tüte tüte ilerliyoruz,
daha varmadan gideceğimiz yere yakıyoruz dağları.”
“zaten orada ya derin bir sessizlik olur yada inanılmaz bir gürültü.
kulağınız artık normal seviyede ki seslere alışkan değildir.
hep uçlarda yaşarsınız.
ortası pek yoktur. ”
“üsteğmen ibrahim benden 8 yaş büyüktü, aradan yıllar su gibi aktı geçti, o hala 29 yaşında,
ama ben 40 yaşıma dayanmışım artık. fakat hala abim.
50 yaşımda da öyle olacak. 29 yaşında olacak o ama hala abim olacak.”
“komando andından denir ya ”korku nedir bilmeyiz” o korkmayız anlamında değil, onun anlamı şu;
boku çıktı artık zaten ne olursa olsun modudur.
tek korku arkamızda kalanlar o kadar.”
“o anda anlıyorsunuz beyler, neden komando diğerlerinden ayrı oralarda. neden bu terörist ibnelerin bu kadar garezi var komandolara.
o ibneler bile o hava şartlarında burunlarını bile kıpırdatamazken, komandolar pusuya mayına bakmazsızın çıkıp bestlere gelmeleri, insana öyle bir gaz veriyorki anlatamam,
2 saatte o yarı toprak yarı asfalt yoldan çıkıp gelmişlerdi,
tepede gelen o çocukları gördük ya, ne saatlerdir yağmur altında beklememiz koydu bize ne de saatlerdir beklemenin verdiği sinir kaldı zihnimizde.
bizim için gelmişlerdi beyler. herşeyi göze alarak bize yardım etmek için çıkıp gelmişlerdi. herşeyi göze alarak.”
Başlayalım, her gün 1 pt.
evet beyler 21 yaşında aztek olarak görev yaptım, jandarma komando olarak. şırnak çakırsöğütte
1.jandarma komando tugayında.
daha yeni bitirmişim üniversite yi aşık olduğum bi kız var gidip geliyim
hemen bi iş tutayım evleneyim diye bir an önce gidip geleyim dedim (demez olaydım). demez olaydım
diyorum askerde yaşadıklarımdan dolayı değil terhise 17 gün kala kız arkadaşım vefat etti.
bu arada yaşımızda ortaya çıktı 38 yaşındayım bekarım mali müşavirim.
geçenlerde bi arkadaşın askerlik anısını okudum ne zamandır içimde dekileri dökmek istiyodum
başlayayım dedim.
arkadaşlar hikayeye başlamadan önce, o zamanlar deyince aklıma şu iki şarkı gelir.
birincisi özellikle kış döneminde intikale çıkarken bir asker vardı selda bağcanın ince ince kar yağar
türküsünü çok güzel söylerdi aslan gibi adamdı o şarkıyı paylaşayım.
birde dağda ki soysuz köpeklerin bize yerel radyodan sık sık şarkı gönderirdi ”dağlar gel dağlara” diye
bilenler bilir hayla vardır bu muhabbet orada. dağlara çağırdı komandoyu arka oğlanları.
evet arkadaşlar hazırsak başlıyorum yavaştan. beyler bir kaç resim koyayım önce. birde şimdiden
söyleyeyim öyle rambovari hikaye değildir bu. sinir bozucu bir çok şey anlatacağım. askere gitmemiş
olan arkadaşlar özellikle aztek olacak kardeşler bu anlatacaklarımı okumasını tavsiye
ediyorum. http://img594.imageshack…./img00116201212192339.jpg
arkadaşlar bu resim 1994 yılında acemilik esnasında (acemilik ısparta eğridir) 3 haftalık mamak dağ
komando kurs taburunda aldığımız eğitim sırasında verilen kitapçıktır. 3 hafta eğitim biraz az gelebilir.
ancak o dönem göz önüne alındığında, bölgede ki emir komuta kademsinde oluşan sirkülasyon
oldukça fazlaydı. gerek geri hizmet alımları muhabere ve muhabere dışı yaralanmalar ve şehit subaylar
yüzünden özellikle azteklere verilen eğitimler hızlandırılmıştı. arkadaşlar bir kaç resim daha koyup
başlayacağım. beyler özellikle o dönem çektirdiğim fotoları arıyodum buldum onları yüklemekteyim.
elimde 3 5 bişey var ne var ne yok baştan yüklüyorum ki sonra sıkıntı çıkmasın. evet arkadaşlar 1994
yılı okulu bitirmişim. aynı okuldan ingilizce öğretmenliği okuyan bir kız arkadaşım var. orta okulda da
aynı sınıftaydık bu kızla. sonra lise zamanında ayrı düştü yollarımız. ardından tekrar bulduk birbirimizi.
ilk görüşte ben aşık oldum. zaten orta okuldan sonra bi kız arkadaşımız olmamış o yüzden aklımızın bi
ucunda kalmış. neyse okuduk bir güzel. o dönemde ana haber bültenlerinde gazetelerde devamlı
g.doğuda şu kadar şehit, işte bu karakol basıldı bu kadar şehit. özellikle hakkari ve şırnak bölgesinde.
biraz araştırırsanız ayrıntılı bir biçimde göreceksiniz. bir keresinde nevruz döneminde şırnakta bu
ibneler bir ayaklandı ve sözde şırnakta halkı arkasına alıp özerk böle ilan edeceklerdi. memleket karışık
diyoruz ya şimdi. olum o dönemin yanında hiç birşey değil.
bi yandan gazi mahallesi, m.kemal mahallesi ayaklanmaları. bir yandan şırnak ki o zaman vilayeti
hakkarinin ayaklanması pkk şırnak ı bildiğiniz 1 günlüğüne ele geçirdi. hemen bu olayın ardından da
asker müdahale yaptı pkk geri çekildi. işte o anda başladı beyler herşey. okulun bitimine bir sene var
kız arkadaşım babasını kaybetti kanserden. eczacıydı babası, dolayısıyla büyük sıkıntı çekmeye
başladılar. annesi ev hanımı bir de kardeşi var henüz ilkokulda. neyse bir yandan destek olmaya
çalışıyoruz bir yandan okuyoruz. okul daha bitmeden karar aldım ben askere hemen gidelim gelelim bi
işe girelim de alayım kızı. hemen aileye açtım konuyu. rahmetli dedem emekli başkomiser dedi ”oğlum
bu dönem gitme askere, ortalık karışık” falan. babam bi yandan gitme boşver diyo annem zaten
bıraksan yurt dışına kaçırıcak elinden gelse.
benim kafamda ki planları anneme açtım, işte bir kız var böyle böyle planlarım var. destek olur diye
düşündüm aksine bu sefer kıza atıp tutmaya başladı onun yüzünden gidiyosun kendini düşünmüyosun
falan. yanlış anlamayın beyler anne işte bir evhamlı olum aranızda o sene doğanlar var araştırıp bakın,
giden gelmiyo diyo ya yemen türküsünde harbiden öyle. aramızda asker çocukları var. onlar çok daha
iyi bilirler.
velasıl öle yada böyle konutşuk ettik kabul edildi. özellikle bir gece babamla konuştum o çok etkili
oldu. neyse gittik başvurduk. neyse beyler tuzlada girdik sınava, işte sınav muayeneler derken falan
asteğmen olduk. acemi yeri belli olacak onu bekliyoruz.
bir sürü söylentiler çıkıyo tabii bu süre içerisinde, işte izmir foçaya düşersen kesin doğudasın, bursaya
düşersen şansın var falan öyle geçiriyoruz günleri. ama hiç aklımda olmayan bir yer geldi beyle. ısparta
eğridir dap komando okulu. e mevzunun da içinde değiliz tabi o zaman kadar.
ilk defa duymuşum
ısparta eğridiri ki yanlış bilmiyorsan daha yeni yeni ün yapmaya başlıyo o dönem.
neyse ısparta dağ komando okulu olduğu ortaya çıkınca dedemin yüzü zaten renkten renge girmeye
başladı. allahtan söylediğimde annem orada yoktu falan babam dedi ”söyleme oğlum annene” lan
diyorum nooluyoruz kafamda bin bir türlü manyaklık geliyo neresi orası diyorum içimden falan. neyse
ayrıntısını istedim dedemden bi güzel anlattı ben zaten o dakika yarı komaya girdim.
aranızda bana kızanlar olmasın. o anda ne hissediyosa onu anlatıyorum. pek kahramanlığım olmadı.
oraya gidiyim dağları yıkıyım falan diye bildiğiniz korktum olum neyle karşılaşacağını bilmiyosun. daha
doğrusu ısparta dan değil oradan eğitim sırf doğu için veriliyor. ondan sonrasını düşünmeye başladım.
ayrıca o bölgede askerlik yapmış olupta ”korkmadım şöyle yıktım oraları şöyle aslandım en ufak tırsma
yoktu” diyen varsa hemen orayı terkedin yalan atıyordur. hele gece dağda durup telsizden şifreli
anons geçildiğinde altınıza sıçıyosunuz o kalbiniz varya midenizde atıyor resmen.
neyse anneye söyledik, anne hemen ağlamaya başladı zaten, babama sövmeye başladı bok var kabul
ettin göndermeyelim çocuğu falan beni daha gitmeden gömdüler resmen sağolsunlar.
arkasından hadi isminide veriyim yağmur du kızın ismi ona söyleyecektim. hosam-gd osman pamukoğlu
hakkari bölgesindeydi panpa. benim dönemimde de zannediyorum son zamanlarıydı. erdal sarızeybek
i bilirsiniz muhabbet etmişliğim yoktur ama aynı karavanadan yemek yemişliğimiz vardır. beyler teslim
olmama 2 gün var gittim kızın yanına oda iş kovalıyo. özel dersler falan kovalıyo. akşam buluştuk. allah
razı olsun öle şimdi ki gibi kaşarlardan değil di asla. şimdikiler askere gidersin döneceğin günü not
edeler o vakte kadar hayatlarına arkadaşlarıyla birlikte kaldıkları yerden devam ederler. ha o zamanda
sub öldü bildiğiniz gibi, canlandırma çabaları işte.
sub öldü bildiğiniz gibi, canlandırma çabaları işte.
Daha az gör