ben daha 13 yaşındayım. annemlerin bana emanet edip çarşıya gittikleri kardeşim ise 5 yaşlarında.
bana sıkıca tembih etmişlerdi “sakın uyuya kalma, elektiriğe dikkat et, sobayı açma, kapıyı herkese açma, kardeşine dikkat et vs..”.
tabii ki bu uyarıları dikkatle dinledim ki annemler evi terk ettikten sonra direkt yerde uyuya kaldım. gözlerimi açtığımda koltuğun üstünde 2 kişi pür dikkat televizyon izliyorlardı. ilk başta kardeşime benzettiğim insanların, kapıyı çilingir bile açamadığı için balkondan içeri komşunun girmesiyle eve girebilen anne babam olduğunu farketmem uzun sürmedi.