Bu sabah bülbül almışlar , kilerde bir kuş kafesi var onu dusunerekten sürpriz yapacaklar güya. Hayvanın halini gördüğümüz gibi tüm kardeşler olarak dehşete kapildik. Hayvan adeta bağırıyordu “beni bırakın” diye. Kafese de koymuşlar hayvan bir o yana bir bu yana kaçıyor , acı çeker gibi sesler çıkarıyor. İçim hiç rahat değildi.
Gün boyu da zaten abartısız söylüyorum en az 10 defa bu hayvanı doğaya salmamiz gerektiğini söyledim. Ayrıca bir daha bize sormadan iş yapmayın, belki hoşumuza gitmeyen bir karar alacaksınız dedim. Ama yok bir tek onlar akıllı olduğu için her şeyin en iyisini onlar biliyor. Bir de annem bana savunmasinda “baban sizin çok mutlu olacağınızı dusunerekten getirdi, içi içinde sığmıyordu. Sizin sevineceğinizi düşündü neden böyle yapıyorsunuz” gibisinden bir argüman kullandı ki sormayın.
Az önce maalesef bülbül, kafesten cirpinirken kafasını sert bir şekilde çarptığı için öldü. Tabi haliyle küfürler savurdum, ölümünden siz suclusunuz dedim.Bu satırları da ağlayarak yazıyorum hem hayvanın ölümünden az da olsa kendimi sorumlu tuttuğum için hem de ailemin şu kafa yapısını yıllardır degistirmedikleri için. Oğlum bu anne babalar neden böyle lan