10. sınıfım ve amk liselisinin tekiyim. Bir cuma günüydü derslerimiz de bitmişti sınıftaki bazı arkadaşlarla (4 kişi) avmye gidelim dedik. Birşeyler yedikten sonra şu meşhur starbucks’a girdik. Ben normalde kahve içtiğimde dokunuyor (öyle bir çarpıntı yapıyor ki elim ayağım titremeye başlıyor bazen) o yüzden sipariş vermedim masada bekledim. Hoşlandığım kız da sipariş vermedi masaya oturdu. Bizim dışımızda 2 tane arkadaş gelmişti zaten onlar da sipariş vereceklerdi sıradalardı. Kısacası kızla masada başbaşaydık. Ben o anda düşünmeye başladım ulan fırsat bu fırsat kıza açılmalıyım dedim içimden. Öyle de yaptım. Hayatımda ilk defa bir kıza açılacak kadar cesaretimi toplamıştım, öyle garipti ki gerçekte miyim yoksa rüyada mıyım diye kendi kendime sorgulamaya başladım. Ondan sonra kalbim öyle bir çarpmaya başladı ki ulan iyi ki kahve söylememişim eğer kahve de söylesem o anda kalp krizinden gitmiştim. Elim ayağım titriyordu. Ben daha olayın şokunu atlatamamışken arkadaşlardan bir tanesi dibimizde belirdi birden. “Naber?” dedi sonra mal mal gülmeye başladı. Amına koyayım ben daha olayın şokunu atlatamamışım birden dibimde belirdi başından beri izliyormuş bizi pezevenk yüreğim ağzıma geldi. Sonra o çocuğun işi çıktı gitti. 3 arkadaş masada oturuyoruz ama ben sanki madde kullanmış gibi titriyordum. Arkadaşlardan birisi iyi olmadığımı sandı. Göz kontaklarından kaçmak ve dikkatimi dağıtmak için de telefonu çıkardım KGB’de dolanmaya başladım. O kadar boktan bir andı ki. Ama en azından şunu öğrenmiş oldum, bir kıza duygularımı açmak sandığım kadar korkunç birşey değilmiş. Her neyse ondan sonra yanımızdaki arkadaşın işi çıktı başka yere gitti sonra ikimiz de metroya bindik. Çarpıntım hala devam ediyordu amına koyayım. Su ile bastırayım dedim yanımda su da kalmamıştı amk. O kadar kötü oldum ki kız da galiba iyi olmadığımı gördü ve dikkatimi dağıtmaya çalıştı. Bu anı her hatırlayınca yine aynı şey oluyor amk. Böyle duygunun anasını sikeyim.
Paylaş