Ellerimle yüzümü kapayarak ağlarken,
Kaderin bana oynadığı oyun mu dedim.
Şelale gibi akan göz yaşlarımda,
İrkilten dokunuşunu ararken.
Cama düşen iki yağmur damlası,
İçimi acıtıyor, sessiz ve usulca.
Kendime soruyorum neden diye.
Izdırap dolu bu hayal dünyam.
Zorlama aşklarla bezenmiş,
Lohusa dönemini geçmiş kalbime,
Arsızca gülen bu acı kader.
Rahat durmayan küstah bedenim
Eskisi kadar utangaç değil artık.
Kor ateşler gibi yanarken içim içim,
Lazımsın bana bu ıssız saatlerde.
Elimdeki son sigaraya,
Sardım ıslak vücudunu.
İnce bir sicim gibi dudaklarımdan akan,
Nahoş tutkumun esirisin.
– Efe Aydal