6. SINIFTA KIZLARI IFSALAMISTIM

6.SINIFTA KIZLARI İFŞALAMIŞTIM

Bundan 6-7 yıl önce küçük bir ilçenin ortaokuluna gidiyordum. Okulda ve muhitte genel olarak tanınan biriyimdir. Her sabah okula giderken birileriyle elbet yolda karşılaşır okula kadar giderdik. Hareketlerine pek dikkat etmeyen kızlarla pek muhabbeti olmayan ama her ne hikmetse kızlar tarafından da sevilen bir çocuktum. İlçede de herkes birbirini tanırdı. Güzel bir ilçeydi.

Bir gün okuldan eve dönerken Rıdvan diye bir arkadaşımla sohbet ediyorduk. Kendi sınıfındaki kızların yakışıklı erkekleri not alıp flörtleşmeye çalıştığını söylemişti. Vay amuğagoyum falan derken kendimin de o listede olup olmadığını merak ediyordum.

Bunun üzerinden yaklaşık 1-2 hafta geçmişti. Okulda futbol turnuvası için hazırlıklar yapılıyordu. Sınıf olarak okulun arka bahçesinde antrenman yaparken aşırı derecede çişim gelmişti. Yukarı çıktım işedim ve sınıftan suyumu alıp aşağı inecektim. Sınıfa girdim. 2-3 kız oturmuş, deftere bir şeyler karalıyorlardı. Beni görünce ters bir bakış atıp defterle birlikte sınıftan çıktılar. Bunun, Rıdvan’ın bahsettiği şey olduğundan şüpheliydim.

Eve gittim. Ne yapıp edip o defterdekileri görmeli ve kızları ifşa etmeliydim. Geçmişte beni öğretmenlere şikayet ettiklerinden az çok haberim vardı. Vakit, İntikam vaktiydi.

Sabah okula geldiğimde 4 kız toplaşmış yine aynı defter üzerinde uğraşıyorlardı. Salak bir gülümsemeyle onları izliyor, not defterini nereye koyacaklarını tespit etmeye çalışıyordum. Her sınıftan çıktıklarında defteri de beraberlerinde götürüyorlardı. Umudumu yavaş yavaş kaybetmeye başlamıştım.

Kızları ifşalama planım hızlıca suya gömülüyordu. Artık aklımdan da uçup gitmişti. Öğle arası masa tenisi oynamaya çıktım. Kızlar voleybol oynuyordu. 2 saniye durakladım ve EVET! işte buydu. Artık kaybedecek vakit yoktu. Hızlıca sınıfa çıktım. Kızların sıra altlarını tek tek kontrol ettim fakat hayır. Kağıt orada değildi. Kızların çantasını açıp karıştıracak kadar da embesil değildim ayrıca.

Tam sınıftan çıkıyordum ki cam dolapta fosforlu kalemlerle yazılmış cümleler , renkli kalemlerle karalanmış birkaç resim dikkatimi çekti. Ve aynen, kağıt oydu. Kağıdı dolaptan aldım ve hızlıca okudum, arka tarafında her sınıftan listelenmiş erkekler ve yanlarında puanlaması yazıyordu. Hemen kendi adımı okumak için listelere göz attım. Ortanın üstünde 3.5 puanla iyi denilebilecek bir seviyedeydim. Bu benim için yeterliydi. Defterin ön sayfasında ise okulun en popüler çocuğunun tam boy resmi vardı.

Fakat, İntikamımı daha almamıştım. Müdür yardımcısına inip kendimi iyi hissetmediğimi, babamı aramasını söylemiştim. Babamın arabayla gelip beni almasını bekleyecektim. 2 dakika bekledikten sonra okuldaki tüm erkeklere defteri gösterdim. Bizim üst sınıflardakilere defteri tek tek gösterdim. hepsi hunharca bağırarak gülüyor, sıralara vuruyorlardı. Okulun en popüler çocuğundaydı sıra. Kendimi göstermeden çocuğun yanına gittim ve defteri verdim. Hayvanimsi bir kahkahayla defterle birlikte kızlara gitti. Bunu hesaba katmamıştım.

Kızların yanına koşa koşa gidiyor bense arkasından onu durdurmak için koşuyordum. Ama yetişemedim. Ne yapıp etmeli, saklanmalıydım. Yaklaşık 6-7 kızın üstüme çullanmasını şu an belki çok isteyebilirdim. Fakat o zaman pek de isteyebileceğim bir şey değildi.

5’den geriye saydım. 5..4..3..2..1… Hayatımda duyduğum en yüksek çığlık sesiydi. İnanılmaz derecede sarsılmıştım. Yarrağı yemiş edasıyla götüme vura vura üst katlara koşuyordum. En sonunda erkekler tuvaletine saklandım. Sonuçta, kızlar giremezdi. Değil mi? Ama girdiler. Tuvaletteki kabinler dışarıdan kilitlenebiliyordu. Hemen bir kabini dışarıdan kilitleyip, kapısı açık bir kabine girdim. Kızlar, bağıra bağıra beni arıyorlardı. En sonunda ikisi tuvalete girip kilitli kabinin önünde bana ağız dolusu sövmeye başladı. Bense gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Kabin kapısını yumruklamaya başladılar. En sonunda 120kg olan aptal kapıya hayvanimsi bir tekme attı. Kapı yerinden söküldü.

Noluyor amınakoyim diye kafamı kabinden uzattım. İkisi de kırılan kapıya bakıp bağırıyor, öğretmenler ise ne oldu diye koşarak kabine geliyorlardı. Bu hengameden yararlanmalıydım. Koşarak kabinden çıktım. Babamın arabayla geldiğini tahmin ediyordum. Kuzey Kore sınırından Güney Kore’ye kaçmaya çalışan asker misali koşuyordum, özgürlüğe, zafere koşuyordum…

Ana kapıdan bahçeye indim. 5 kız benim o kapıdan çıkmaya çalışacağımı anlamış olmalı ki onlar da peşime takıldı. Arabaya doğru koşuyordum. Çantamı açık camdan fırlattım ve ön tarafa bindim babama “BAS BAS BAS” diye heyecanla bağırdım. Arkadan koşan 10’a yakın kız hiç umrumuzda değildi. Suikastten sonra kaçar misali babam patinaj çekti ve 4. viteste okuldan ayrıldık.

O gün, kendimi bir Call of Duty oyunundan çıkmış gibi hissetmiştim.